De overgave - Arthur Japin

Samenvatting

Het boek de overgave gaat over pioniersfamilie Parker. De familie gaat op reis om een plek te zoeken waar zij zich willen gaan nestelen. Ze bouwen uiteindelijk bij de Navasota - dat gelegen is in de buurt van Texas - hun fort. De pioniersfamilie was er van op de hoogte dat er in het gebied ook indianen waren, maar lieten zich niet door hun afschrikken. De moeder van het gezin is Granny Parker.

Er kwamen meerdere families nestelen bij fort Parker. Tot er op 19 mei 1836 een aanslag werd gepleegd op het fort, door een groep jonge Comanche-indianen. Granny zag hoe haar kleinkinderen werden meegenomen en haar man, dochter en schoonzoon voor haar ogen werden neer geknald. Zelf werd ze aan de grond gespijkerd achter gelaten. Toen ze later werd gered en meegenomen door andere overlevende had haar leven nog maar één doel. Ze wilde haar kleinkinderen vinden. Dit was niet gemakkelijk, want het bleek dat de kleinkinderen haar al hadden opgegeven en zich hadden overgegeven aan hun nieuwe ‘indianen’ leven. Waardoor Granny alsnog helemaal alleen overbleef verbitterd en verzuurd.

Het verhaal werd verteld door Granny aan Quanah en is dus een terugblik op vroeger, waarin de lezer te weten komt hoe het leven was verlopen.

Opdracht

Schrijf vijf dagboekberichten van één van de personages uit het boek. Je mag zelf weten of dat de hoofdpersoon is of een bijpersoon. De dagboekberichten mogen zich afspelen tijdens het verloop van het verhaal of achteraf als de persoon terugblikt op alle gebeurtenissen. Schrijf boven de opdracht een klein stukje over wie het personage is.

Chyntia Ann ( Na-udah)

Chyntia Ann is net tien jaar als ze wordt ontvoerd door de Comanche indianen. Ze zijn een stuk aardiger dan ze in eerste instantie dacht. Maar toch mist ze in het begin haar oude leven en wilt ze dat graag terug. Ondanks dat dat leven best zwaar was. Chyntia Ann is het dochterje van Lucy en Silas en het kleindochterje van Granny. Nadat ze ontvoerd is past ze zich aan, aan de indiaanse cultuur. In het begin is het lastig maar later begint ze het leuk te vinden. Ze trouwt met Peta Nocona en krijgt twee kinderen. Topsanna en Quanah. Later wordt ze door de Texas Rangers weg gehaald bij de indianen, zodat ze weer samen met Granny verder kan. Ze mist haar leven bij de Indianen en is eigenlijk best ongelukkig nu ze weer bij Granny is. Een paar jaar na hun vereneging stief Topsanna en hield Chyntia Ann het niet meer uit waardoor ze zelf een paar jaar later ook overleed.

Het dagboek

22 mei 1836

Gisteren ben ik aangekomen in het kamp van de Indianen. Het was een lange tocht te paard. Ze gaven mij toen we aankwamen een leeg schrift, pen, water, brood en sloten me daarna op in deze benauwde kamer zonder ramen. Het ruikt hier net als toen ik samen met Granny ons fort moest opruimen, dat over hoop was gehaald door indianen, terwijl wij tijdelijk op een veiligere plek verbleven omdat de Mexicanen oorlog dreigde te starten. Granny is mijn grote voorbeeld ik mis haar heel erg. Ik denk liever niet meer terug aan hoe ik haar twee dagen geleden uit het zicht zag verdwijnen. Ik hoop dat ik haar nog een keer zie. Dat de indianen me terugbrengen naar mijn familie. Maar dat zal wel niet. Wat heb ik verkeerd gedaan of mijn familie? Wat willen de indianen van ons? Ik kan hun taal niet eens begrijpen. Ik wil terug!

5 april 1844

De indianen zijn een heel ander volk dan ik altijd had gedacht. Ze hebben mij inmiddels de cultuur aangeleerd. Ik kan hun taal spreken en ik wordt niet minderwaardiger behandeld dan de andere indianen. Ze hebben mij een eigen paard gegeven en een tooi met een veer. Ik heet vanaf nu Na-udah. Ik mag doen wat ik wil en ik ga vaak de natuur in. Als je mij ziet zou je niet denken dat ik uit een pioniersfamilie kwam. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe Granny eruit moet hebben gezien of hoe mijn eigen vader en moeder er uit zagen. Het gemis is al minder geworden en de Indianen hadden mij verteld dat ik ze nooit meer zou terug zien en dat ze zijn allemaal zijn omgekomen. Ik neem ze niks kwalijk want ze wilden gewoon hun land terug. Dan had mijn familie maar niet moeten kiezen om op het land van de indianen te gaan settelen.

13 december 1850

Ik ben blij met mijn man, wie had gedacht dat ik zo’ n lieve jongen zou ontmoeten. En hij is zó knap! Hij is heeft mij dan wel ontvoerd, maar kennelijk had het zo moeten zijn. Vijf maanden geleden kregen we te horen dat ik zwanger ben. Dit wordt mijn eerste kind! Tot nu toe verloopt de zwangerschap erg goed. Ik ben benieuwd of het een jongen of een meisje gaat worden. Peta heeft beloofd dat hij bij mij blijft tijdens mijn zwangerschap om voor me te zorgen. Wij bevinden ons nu aan de Elk Creek onder de Wichita Mountains. Het is een heel mooi gebied, erg vruchtbaar met een stromend beekje. Bij het beekje staat een boom waaronder Peta en ik vaak praten over alles wat we hebben mee gemaakt. Het is een erg fijn en rust gevend plekje. Ik hoop niet dat er nog meer gebieden van ons worden veroverd, we zijn al zoveel kwijt geraakt.

19 december 1860

Je raad nooit wat er gister is gebeurd. De Texas Rangers hebben mij weggehaald van het indianen kamp. Er was een vrouw mee gekomen kennelijk was het Granny, ze was zo verouderd dat ik haar niet herkende. Ik kan haar niet meer verstaan. Maar ze zag er erg blij uit mij te zien. Nu pas realiseer ik me hoeveel ik ben veranderd. Kennelijk zijn ze te weten gekomen dat i

k nog leefde. Ze hebben Peta afgemaakt, maar gelukkig is mijn kleine Peta van net 9 jaar oud ontsnapt. Wel heb ik mijn kleine meisje Topsannah mee kunnen nemen. Ik wil niet terug naar mijn oude leven.

22 juni 1864

Een paar dagen geleden is gebeurd waar ik voor vreesde. Topsannah is plotseling overleden aan een longontsteking. Ik had allemaal plannen om te ontsnappen met haar van de Amerikaanse bevolking. Dit is niet mijn leefstijl. Ook al heb ik Granny terug, het was zo lang geleden dat ik afscheid van haar moest nemen dat ik haar eigenlijk helemaal vergeten was. Granny had gewoon door moeten gaan met haar leven zonder mij. Dat was voor iedereen beter. Ik wil terug naar de indianen ik wil opzoek naar Quanah. Ik wil weten of hij nog leeft. Ik was veel gelukkiger bij hen dan bij de Amerikanen ik pas hier gewoon niet.

22 juni 1869

Ik heb het nu al een paar jaar uitgehouden zonder mijn kleine meisje. Maar ik kan het niet opbrengen om me zodanig aan te passen aan de Westerse bevolking. Misschien is de enige oplossing om te ontsnappen aan dit leven door te stoppen met eten. Op andere manieren kom ik hier namelijk niet weg. Hopelijk heeft Quanah het beter.